Jeden z korespondentow http://www.tslpoland.org pisze:

"Od kilku lat studiuje nauki Mistrzow Wniebowstapionych. Dekretuje i medytuje. Wciaz czekam na fizyczne uczucie spojni i jednosci z Mistrzami i nie nadchodzi to. Nie wiem co dalej robic . . . "

Odpoweidz webmastera:

Po otrzymaniu tego listu, ktory w szczegolach opisuje codzienne frustracje i depresje tej osoby, cierpienia, bole duchowe i fizyczne, przypomnial mi sie wyklad Elizabeth C. Prophet o Buddyzmie Tybetanskim i zasadach tego odwiecznego systemu myslowego, religijnego, duchowego oraz filozoficznego.

My, studenci Mistrzow Wniebowstapionych, wychowani w tradycji chrzescijanskiej, ktora ma "zaledwie" dwa tysiace lat, nie posiadamy zasiegu tradycji i myslowego kregu nauki, ktora ma wiele tysiecy lat i stanowi podstawe zycia ponad 500 milionow wiernych na przestrzeni oraz obszarze olbrzymiej czesci swiata.

Wyklad Elizabeth C. Prophet jest na temat tybetanskiego Buddyzmu i stosunku pomiedzy guru (nauczycielem duchowym) i chela (studentem, studiujacym pod egida tego nauczyciela). Ilustracje z ksieg i pism buddyjskich stanowia tlo tego wykladu. Oto jedna z takich historii, ktora jest dla mnie —i ufam, ze rowniez dla mego korespondenta—odpowiedzia na jego/jej piekny i wzruszajacy list:

Slynna jest historia, obrazujaca stosunek pomiedzy Guru i chela i o osobistym spotkaniu z Panem Maitreya. Jest to opowiadanie o mistrzu z Indii o nazwisku Asanga. W serii opowiadan "The Door of Liberation" (Wrota wyzwolenia), zbiorze Tybetansko-Buddyjskich nauk przygotowanych przez Geshe Wangayal, Maitreya pojawia sie mistrzowi Asanga w roznych przejawieniach, w celu podtrzymania jego wytrwalosci na sciezce duchowych poszukiwan.

Asanga urodzil sie dziewiecset lat po parinirvana (wniebowstapieniu) Gautamy Buddy. W mlodosci ukonczyl on intensywne studia w zakonie i w latach piecdziesiatych jego zycia wycofal sie do jaskini, by medytowac. Asanga postanowil, ze nie przestanie medytowac, dotad, dokad Maitreya, Bodhisattva milosci i litosci oraz 'Budda, ktory nadejdzie' nie pojawi sie osobiscie i w pelni jego postaci przed jego oczyma. Gdy po trzech latach nie uzyskal on oczekiwanych wynikow, Asanga zrezygnowal i opuscil jaskinie. W poblizu spotkal on czlowieka, ktory robil igle, pocierajac zelazny gwozdz kawalkim bawelnianego materialu.

Zobczaywszy to, wzmocnila sie jego cierpliwosc i Asanga poszedl z powrotem do swej jaskini, by medytowac tam przez nastepne szesc lat. W dalszym ciagu Maitreya nie pojawil sie. Straciwszy serce, po dziewieciu latach bez najmniejszego znaku sukcesu w wyniku jego medytacji, Asanga ponownie opuscil jaskinie. Wyszedlwszy na zewnatrz jaskini zobaczyl on, jak skala zostala calkowicie wymyta przez pojedyncze krople wody i uderzenia skrzydel przelatujacych ptakow. Znow, cierpliwosc jego powrocila i nadal medytowal, tym razem przez nastepne trzy lata. Ale w koncu, w desperacji, ze nie osiagnal swego celu, Asanga wyruszyl w podroz, by powrocic do swego zakonu.

Po drodze do miasta o nazwie Acinta zobaczyl on stara suke, ktorej tyl byl otwarta rana, pelna robakow. Poczul on olbrzymi zal i gleboka litosc dla tego zwierzecia i zapragnal ulzyc w jej cierpieniu i bolu, ale nie mogl zniesc mysli o zabiciu robakow. Zatem, odkroil kawalek wlasnego ciala z jego uda i polozyl go blisko psa. Nastepnie wystawil jezyk, aby ostroznie przeniesc na nim wymagajace wilgoci larwy, pojedynczo, jedna po drugiej, ale widok rany psa by tak wstretny, ze musial on zamknac oczy.

Nagle, uslyszal dzwieki, ktore zabrzmialy niespodziewanie w jego uszach i otwarl oczy. Stojac przed nim, we wspanialym, olsniewajacym swietle, byl Pan Maitreya. Pomimo niewyslowionej radosci, Arya Asanga wykrzyknal nie myslac, co mowi: "Dlaczego nie przyszedles do mnie podczas dwunastu lat mej glebokiej medytacji?"

Maitreya odpowiedzial: "Bylem z toba caly czas, ale nie byles w stanie dojrzec mnie, bo serce twe nie posiadalo poziomu litosci i milosci wystarczajacej, by mnie ujrzec. Jesli mi nie wierzysz, przenies mnie przez miasto na swych plecach i sproboj pokazac mnie ludziom."

Wtedy Arya Asanga wzial Maitreye na plecy i poniosl go poprzez ulice miasta, sadzac, ze wszyscy zobacza cudownego Budde. Ale nikt w miescie nie dojrzal Maitreyi, tylko jedna stara kobieta zdolna byla dojrzec psa.

Po tym zdarzeniu, Maitreya magiczna sila przetransportowal Arya Asanga do nieba Tushita, gdzie przebywal on piecdziesiat ziemskich lat, studiujac Dharme. Gdy powrocil on do Indii, przyniosl ze soba Piec Nauk Maitreyi, ktore sa podstawowymi tekstami o litosci i milosci i ktore stanowia czesc Tybetanskiej tradycji.

"A famous story illustrating the Guru-chela relationship and the personal encounter with Maitreya is the story of one called Asanga, the fourth-century Indian master. In an account from The Door of Liberation, a collection of Tibetan Buddhist teachings prepared by Geshe Wangyal, Maitreya appears to Asanga in various manifestations to goad him to remain steadfast in his spiritual quest:

"Nine hundred years after the parinirvana of Gautama Buddha, Arya Asanga was born. In his youth he completed intensive studies in a monastery and in middle life withdrew to a cave to meditate. He determined not to give up his meditation until Maitreya, the Bodhisattva of love and compassion and Buddha-to-come, manifested himself openly before him. When, after three years, he had had no results, he became discouraged and left his cave. Nearby, he met a man who was making a needle from an iron spike by rubbing it with a piece of cotton.

"Seeing this, his patience returned and he went back to his cave and meditated unceasingly for six more years. Still Maitreya did not manifest himself. Disheartened that he had meditated for nine years without even a sign of success, Asanga again left his cave. Outside he saw how a rock had been completely worn down by single drops of water and the beating wings of passing birds. Again his patience returned and he resumed his meditation; this time for another three years. But finally Asanga despaired completely of realizing his aim, and set out on the journey to return to his monastery.

"On the outskirts of Acinta he saw an old she-dog whose hind­quarters were raw and crawling with maggots. He felt great pity for her and wanted to relieve her suffering, but could not bear to destroy the maggots. Instead, he cut a piece of flesh from his own thigh and placed it near the dog. He then put out his tongue and prepared to transfer the larvae one by one, but the sight of the wound was so disgusting that he had to close his eyes. Suddenly there was a great ringing in his ears, and he opened his eyes. Standing before him, in a magnificent, radiant light, was Maitreya. Despite his joy, Arya Asanga exclaimed without thinking, “Why did you never come to me during the twelve years I earnestly meditated?”

"Maitreya answered, “I was with you all the time, but you could not see me, because you did not yet have great compassion. If you do not believe me, carry me through the town on your shoulders and try to show me to the people.”

"Then Arya Asanga raised Maitreya on his shoulder and carried him through the town, hoping to let everyone see the wonderful Buddha. But no one in the town saw Maitreya, and only one old woman saw even the dog.

"After this, Maitreya magically transported Arya Asanga to Tusita heaven, where he stayed for fifty earth-years studying the Dharma. When he returned to India, he brought with him The Five Teachings of Maitreya, which are the central teachings of the lineage of compassion, and which are used in the Tibetan tradition."